Η λέξη
«γιόγκα» προέρχεται από το σανσκριτικό λήμμα που σημαίνει
«ένωση» (με
το θείο) και συνδέεται με το λατινικό iugum, δηλαδή «παι-χνίδι». Πρόκειται για
ένα φιλοσοφικό ρεύμα που χρησιμοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένεs πρακτικέs που
έχουν σαν στόχο να πραγματοποιήσουν την ένωση μεταξύ του ανθρώπινου (jivatman)
και του συμπαντικού (brahaman) πνεύματος, δηλαδή με πιο απλά λόγια, μεταξύ του
Θεού και του ανθρώπου.
Οι κάτοικοι της
Ινδίας είναι φημισμένοι σε όλο τον κόσμο για τις υπερβολέs τους σχετικά με τα
όρια τηs κουλτούραs και του πολιτισμού του, φτάνονταs καμιά φορά σε
παραδοξότητεs, όπωs εκείνος ο μύθοs σύμφωνα με τον οποίο ο πολιτισμόs τους υπήρχε
πριν ακόμα και από τη γέννηση του σκότουs. Είναι όμωs αλήθεια ότι η αρχή τηs
φιλοσοφίαs τηs γιόγκα χάνεται στα βάθη των αιώνων, καθιστώνταs αδύνατο τον
καθορισμό συγκεκριμένων ημερομηνιών και γεγονότων. Σύμφωνα με τον Μαξ Μίλερ,
διάσημο Γερμανό ιστο-ρικό (1823-1900), η γιόγκα πρωτοεμφανίστηκε πριν από
περίπου έξι χιλιάδεs χρόνια, αν και αυτή
η υπόθεση
μπορεί να τοποθετηθεί χρονολογικά ακόμη παλαιότερα. Ακόμη και ο ιδρυτήs τηs δεν
έχει κάποιο συγκεκριμένο όνομα η
παράδοση υποδεικνύει το Θεό Σίβα. Είναι όμωs σίγουρο ότι ο πρώτοs που
Θεσμοθέτησε του κανόνεs τηs γιόγκα είναι ο Ινδός Πατανzάλι (Patanjali), ο οποίο
στο σύγγραμμα του Yoga Sutra («Αφορισμοί για τη γιόγκα» — 5ο αιώνα μ.Χ.;)
οργανώνει 195 αρχέs, χωρισμένεs σε τέσσερα κεφάλαια, στα οποία περιγράφει την
ουσία τηs φιλοσοφίαs γιόγκα, την πηγή τηs συγκέντρωσηs, τιs μεθόδουs για την
επιτυχή προσέγγισή τηs, τιs υπερφυσικέs δυνάμεις που προέρχονται από αυτήν και την ικανότητα
απομόνωσηs τηs ψυχήs (kaivalya). Υπάρχουν
εντούτοιs αρχαιολογικέs μαρτυρίεs που ήρθαν στο φωs στην κοιλάδα του
Ινδού και ανάγονται στην 3η-2η χιλιετία π.Χ., οι οποίεs περιλαμβάνουv διηγήσειs
για ανθρώπους που ήδη ασκούσαν αυτή τη φιλοσοφία μένονταs μόνοι τους στα δόση
και τρεφόμενοι με ρίzεs, Ζώντας δηλαδή σαν πραγματικοί ασκητέs. Η επέλαση του
Μεγάλου Αλεξάνδρου και των στρατευμάτων του στην Ασία ήταν η αιτία τηs διάδοσηs
των ανατολικών Θρησκειών στη Δύση, α οποίεs πέρασαν πρώτα στουs'Ελληνεs, μετά
στουs Ρωμαίους και διαδοχικά διαδόθπκαν στουs Άραβεs και στον πολιτισμό τουs.
Από το 1500 ως το 1600, δηλαδή τον αιώνα των μεγάλων ταξιδιών και των
ανακαλύψεων που άλλαξαν την παγκόσμια γεωγραφία, φημισμένα ονόματα όπωs ο Πορτογάλοs
εξερευνητήs Βάσκο ντα Γκάμα και ο Ιταλόs Ιησουίτηs Κοστάντε Μπέσκι έδωσαν την
ευκαιρία στον κόσμο να γνωρσει πολιτισμούs και θρησκείεs πολύ διαφορετικέs από
εκείνες τη Δύσηs. Στα 1700, με τη συνεισφορά των «πεφωτισμένων στοχαστών»,
μεταφραστών και λογίων όλων των ειδών, επιτεύχθηκε η επαφή του ευρωπαικού
κόσμου με την Ανατολή χάρη στη μετάφραση των έργων του Μέγκιου και του Κομφούκιου.
Μόνο όμωs στι αρχέs του 19ου αιώνα η Δύση άρχισε να βλέπει τι φιλοσοφίεs τηs
Ανατολήs με ένα σχετικό ενδιαφέρον, και αυτό οφειλόταν στο πολιτιστικό έργο ορισμένων
ειδικών στιs ινδικέs σπουδέs. Ανάμεσά του ο πιο γνωστόs ήταν ο Γουόρεν
Χέιστινγκs, κυβερνήτηs τη Βεγγάληs. για τον οποίο οι κάτοικοι τηs Μπενάρεs από
ευγνωμοσύνη έχτισαν ένα ναό, λατρεύοντάs
τον σαν Θεό, ενώ οι συμπατριώτεs του διεξήγαγαν
εναντίον του μια δεκαετή δίκη κατηγορώνταs τον ότι πρόδωσε την εμπιστοσύνη των
Άγγλων και κηλίδωσε την τιμή τηs πατρίδαs του. 
0 σχόλια: