Ο Ι 9ος
είναι ο χρυσόs αιώναs για τη διάδοση των έργων τηs ινδικήs φιλοσοφίαs: ο Άγγλοs
ανατολιστήs Κόουλμπρουκ (1765-1837), ο οποίοs υπήρξε γραμματέαs τηs Εταιρίαs
των Ανατολικών Ινδιών, κατείχε τόσο τη φιλοσοφία ΒΕΝΤΑΝΤΑ Φιλοσοφικά σύστημα που προέκυψε
από τι ιερέs γραφές όπωs π Ουπανισάντ, δπλαδή το τελικό μέροs των αρχαίων
βεδικών γραφών. Υπάρχουν τρία είδα Βειπάιπα, που αναφέ-ρονται σε πολλέs σχολέs
στοχασμού: η Ντβάιτα, η σχολά τηs δύίκάs προσέγγισπs, η Αυτβάιτα, π σχολά τηs
μη δύίκάs προ-σέγyισπs και η Κεβάλα Αιπβόιτα, π καθαρή μη δύίκή σχολή. 0
μεγαλύτεροs εκφραστήs τηs φιλοσοφίαs βεντάντα —κατάληξη ή «τελική» φιλοσοφία
των Βεδών- όσο και τη νιάγια — φιλοσοφία διαλεκτικού ή λογικού τύπου. Ο λοχαγόs
Άλαρντ συγκέντρωσε ειδήσειs και πληροφορίεs τι οποίεs δη-μοσίευσε μετά στα
«Ταξίδια» του, ενώ μπορούμε να αναφέρουμε και φημισμένουs συγγραφείς όπως ο
Γουόρντ (View of the hίstory, lίterature and mythology of the Indous), ο Γάλλοs Μποσενzέ (νiew contemplatίve ascetίque et monastique
chez les lndous et les peuples bouddίstes), οι Γερμανοί Βίντισμαν (De Theologumenis vedantίcorum) και
Λάσεν (Gymnosophista, sive lndiae phίlosophίae documenta). ► Το κείμενο όμωs
που παραμένει ο ακρογωνιαίοs
λίθοs είναι η μετάφραση του Γάλλου Ανκετίλ-Ντιπερόν, που από μια περσική εκδοχή
των μέσων του 18ου αιώνα δημοσίευσε μια μετάφραση των Ουπανισάντ, τηs συλλογήs
των πιο σημαντικών κειμένων τα οποία αναφέρονται
στιs
απαραίτητεs εσωτερικέs διδασκαλίεs για να μεταδοθούν οι μέθοδοι τηs
εσωτερίκευσηs. Οι Ουπανισάντ (ανάμεσα στι οποίεs τα κείμενα Σαντόγια
Ουπανισάντ, Μουντάκα Ουπανισάντ και Μαίτρι Ουπανισάντ) χρησιμοποιούν τιs γνώσειs
εκείνεs που αποκτήθηκαν με μελέτη του διαλογισμού αλλά και τι ψυχοσωματικέs γνώσεις
που ενδείκνυνται από τη φιλοσοφία τηs γιόγκα.
►
Με τι Ουπανισάντ ασχολήθηκε και κάποιος που έχαιρε μεγάλου σεβασμού, όπωs ο
Φρίντριχ φον Σλέγκελ (1772-1829), που ανάμεσα στα πολυάριθμα φιλολογικά του
έργα δημοσίευσε και μια ανθολογία του στη γερμανική γλώσσα.'Ηταν όμωs ο αδελφόs
του Άουγκουστ Βίλχελμ, που το 1823 μετέφρασε και δημοσίευσε την Μπαγκαβάντγίτα
(το άσμα του ευτυχισμένου), ένα ιερό κείμενο στα σανσκριτικά που αντιστοιχεί
στη δική μα Βίβλο όσον αφορά τη σημασία του και την απήχησή του, όπου ο Θεόs, ο
Κρίσνα, εκπαιδεύει το μεγάλο ήρωα Apzoύva, διδάσκοντάs του τουs διάφορουs
δρόμουs τηs γιόγκα. Πολύ σημαντική ήταν και η συμβολή του Μαξ Μίλερ, ο οποίοs
πρώτοs διέδωσε στη Δύση τι Βέδεs (Την επιστήμη), ένα σύνολο κειμένων
Θρησκευτικού χαρακτήρα, τα οποία θεω ρούνται τα πιο παλιά κείμενα τηs ινδοευρωπάίκης λογοτεχνίαs, και σαν τέτοια αξιολογήθηκαν με
πρότυπο τον «αδιαπραγμάτευτο λόγο», αφού η ερμηνεία των πιο πολύπλοκων τμημάτων
τους ανάγεται μόνο στις πιο υψηλέs Θρησκευτικέs αρχέs.
0 σχόλια: